CHAD, choroba afektywna dwubiegunowa, należy do chorób psychicznych. Jej przebieg może przybierać różne formy, w których pojawiają się okresy remisji, depresji i manii lub hipomanii. W leczeniu stosuje się farmakoterapię i psychoterapię.
Choroba afektywna dwubiegunowa. Czym się charakteryzuje?
Choroba afektywna dwubiegunowa może przybierać różne formy. Zawsze jednak w chorobie tej pojawiają się okresy depresji i manii lub hipomanii (manii o mniejszym nasileniu). Fazy te przeplatają się ze sobą i w zależności od rodzaju CHAD, zmiany mogą następować powoli lub szybko, z okresami remisji lub bez. Praktycznie zawsze jednak okresy depresji są dłuższe niż okresy manii.
Faza depresji w CHAD
Podczas fazy depresji, objawy obejmują zazwyczaj uporczywe uczucie smutku, niepokoju i beznadziejności. Osoby dotknięte CHAD mogą również doświadczać braku energii, zaburzeń snu, zmian apetytu, trudności z koncentracją i myśli samobójczych. Jest to faza, która może mieć bardzo ciężki przebieg i zazwyczaj jest doświadczana znacznie częściej. Ze względu na to, że przybiera postać klasycznego obrazu klinicznego depresji, może zostać z nią pomylona.
Faza manii
W fazie maniakalnej lub hipomanicznej osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą czuć się podekscytowane, mieć zwiększony poziom energii i aktywności, stać się bardziej rozmowne i drażliwe niż zwykle; często zdarza się, że są gotowe podejmować ryzykowne zachowania, takie jak nadużywanie substancji psychoaktywnych lub hazard. Obserwuje się u nich występowanie natrętnych myśli i pomysłów, za którymi trudno nadążyć. W tym okresie pacjenci również bardzo łatwo się rozpraszają i podejmują impulsywne decyzje. Osoby te mogą także potrzebować mniej snu i stać się hiperseksualne.
Leczenie zaburzenia dwubiegunowego obejmuje zwykle leki stabilizujące wahania nastroju, a także psychoterapię, która ma na celu identyfikację czynników wyzwalających i pomoc w opanowaniu objawów.
Przebieg leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej
CHAD leczenie wymaga dwutorowego podejścia, w którym stosowane są zarówno leki farmakologiczne, jak również wsparcie ze strony terapeuty.
Farmakoterapia obejmuje zazwyczaj stosowanie stabilizatorów nastroju, leków przeciwpsychotycznych i/lub leków przeciwdepresyjnych. Dopasowuje się je w zależności od potrzeby – w szczególności od tego, w której fazie choroby znajduje się pacjent – a także w zależności od tego, jak toleruje poszczególne z nich. Psychoterapia może obejmować terapię poznawczo-behawioralną, terapię interpersonalną, terapię psychodynamiczną oraz terapię skoncentrowaną na rodzinie. Służy przede wszystkim do ustabilizowania nastroju i wypracowaniu takich metod, dzięki którym pacjent będzie w stanie radzić sobie z problemami życiowymi.
Zmiany stylu życia, takie jak regularne ćwiczenia i zdrowa dieta również są często zalecane, aby pomóc zarządzać objawami zaburzenia dwubiegunowego. Wsparcie społeczne od rodziny i przyjaciół jest również ważne dla minimalizowania społecznych oraz jednostkowych problemów związanych z CHAD.
fot. materiały prasowe
