Cukrzyca typu 1 ma związek głównie z niedoborem tak istotnego hormonu jakim jest niewątpliwie insulina. Co prawda nie jest to uleczalna choroba, ale możemy z nią żyć, nie powinniśmy zakładać, że nasze funkcjonowanie będzie bardzo łatwe, lecz dzięki specjalistycznej wiedzy będziemy zapewne o wiele lepiej sobie ze wszystkim radzili. Zatem zapraszamy serdecznie wszystkich zainteresowanych cukrzycą typu 1 do dokładnej lektury tego tekstu. Dlaczego w ogóle dochodzi do tej choroby? Szalenie istotne jest przede wszystkim postanie głównych przyczyn cukrzycy. Jest to choroba dziedziczna, zatem jeżeli ktoś w naszej rodzinie na nią choruje / chorował, musimy baczniej przyglądać się objawom, chociaż bez nadmiernej paniki. Jednakże nie chodzi tylko o geny, dzisiaj zwykliśmy bardzo dużo zwalać na DNA, a fakty są takie, że pochodzenie to nie wszystko. Bardzo dużą rolę odgrywają czynniki środowiskowe, to jak żyjemy, to jakie przebyliśmy do tej pory choroby. Na pewno dziedziczenie jest bardzo ważną przyczyną, ale generalnie dziedziczymy raczej skłonności do choroby. Czyli jeżeli będziemy uważali na siebie, dużo się ruszali, dobrze jedli, mamy sporo mniejsze szanse na zachorowanie. No ale skoro wychowaliśmy się w domu z cukrzykiem, szczególnie takim, który o siebie nie dba, to bardzo możliwe, że przejęliśmy sporo niekorzystnych nawyków.
Mechanizm powstawania cukrzycy typu 1
Nie wspominając już o tym, iż jako dzieciaki zapewne nie dbano u nas w domu o zapobieganie cukrzycy. Co ciekawe, nawet przebyta w dzieciństwie świnka może po latach być przyczyną pojawienia się cukrzycy. Coraz powszechniejszy stres także niestety jest jedną z przyczyn cukrzycy, w końcu prowadzi on do większego stężenia glukozy we krwi. Także środowisko naturalne, coraz bardziej zanieczyszczone, na nasze nieszczęście przyczynia się do zwiększenia zachorowalności na cukrzycę.
Jednakże najczęściej na cukrzycę chorują osoby, które najzwyczajniej w świecie ważą zbyt wiele. A skoro mamy zbyt dużą wagę, to niemalże na 100% nie odżywiamy się odpowiednio, a do tego zapominamy o tym jak niesamowicie istotny jest ruch na świeżym powietrzu (chociaż domowa aktywność fizyczna także jest czymś wielce pożądanym). Każdy kolejny ponadlimitowy kilogram może spowodować w naszym organizmie bardzo duże spustoszenie, toteż jeżeli nie mamy póki co cukrzycy, i całe szczęście, ale no niestety objadamy się za bardzo i nie ruszamy się, nawet nie powinniśmy czytać do końca tego tekstu. Po prostu powinniśmy możliwie jak najszybciej wziąć się za siebie. Można wymienić miliony przykładów osób, które przez całe życie objadały się, spędzały czas na błogim lenistwie, dużo pracowały, ale pewnego dnia zdołały zmienić swoje życie. Dlaczego nie moglibyśmy być takimi osobami? Zapewne nie uważamy się za kogoś gorszego, kogoś kto nie jest w stanie zmienić w diametralny sposób swojego życia. A może niestety tak jest?
